I że nie przebaczę Ci aż do śmierci

Dawno dawno temu, za górami, za lasami....

żyła sobie piękna, młoda dziewczyna o cudownych, radosnych, błękitnych oczach. Jej serce biło spokojnie, pełne zaufania do życia i jego darów.

Pewnego dnia, dziewczyna spotkała chłopca. Jego ciemne, magiczne wręcz oczy, totalnie ją zahipnotyzowały...nie mogła myśleć o nikim innym, i mierzyła czas od spotkania do spotkania.

Takie uczucie było dla niej czymś absolutnie nowym, nawet w pewnych momentach przytłaczającym. Relacja między nimi pogłębiała się coraz bardziej.

Pewnego dnia, chłopak poprosił dziewczynę o niezwykłą przysługę. Całe swoje życie marzył o tym, żeby móc sprezentować swojej mamie wisiorek z rubinowym sercem. Niestety nie miał dość pieniędzy na taki zakup. Natomiast rodzice dziewczyny byli ludźmi zamożnymi.

Po kilku tygodniach intensywnej znajomości, chłopak poprosił dziewczynę o znaczną sumę pieniędzy właśnie po to, żeby zrobić przyjemność swojej rodzicielce.

Dziewczyna poszła do rodziców, poprosić o pieniądze, lecz Ci zdecydowanie odmówili.

Chłopak oczywiście nie był zadowolony i przez jakiś czas namawiał dziewczynę, żeby jednak te pieniądze mu zorganizowała.

Dziewczyna stanęła przed dylematem. Sama nie dysponowała taką sumą, więc mogła ją tylko zdobyć kradnąc ja od rodziców, lub mogła odmówić chłopakowi, co na pewno skończyłoby się ich rozstaniem.

Po dłuższym namyśle, postawiła na rozwiązanie numer jeden.

W momencie przekazywania pieniędzy chłopakowi poczuła jednak nowe nieznane jej uczucie. Ogromną niechęć do siebie i chłopaka. Zdała sobie sprawę, że przekroczyła bardzo ważną granicę.

Po jakimś czasie sprawa oczywiście wyszła na jaw.

Rodzice nie kryli rozczarowania. Dziewczyna okazała skruchę i zerwała z chłopakiem. W jej wnętrzu rozpętała się wojna. Wojna pełna sprzecznych uczuć do siebie i chłopaka. Czas upływał jej na pisaniu scenariuszy, rozpamiętywaniu każdej minuty dotyczącej całego zdarzenia. Nie mogła wybaczyć sobie i chłopakowi. Jej wnętrze zaczął wypełniać nieznośny ból żalu, nienawiści, pretensji...

Tak mijały lata, jej piękne oczy stały się smutne, pełne żalu i pretensji. Nie mogła przestać żyć wydarzeniami z tamtego czasu. Choć jej życie toczyło się pozornie normalnie, wnętrze przepełniało tak intensywne uczucie nienawiści do siebie i chłopaka, że nie była w stanie cieszyć się szczerze dobrem, które otaczało ją na każdym kroku...

Przebaczenie....oto czego zabrakło dziewczynie. Nie zdołała przebaczyć sobie podjętej decyzji, zranienia rodziców, jak również tego, że nie zdołała sprzeciwić się pomysłowi, choć był absolutnie sprzeczny z jej wartościami.

Czy ta historia brzmi znajomo? Jeśli ta historia w pewnym stopniu rezonuje z Tobą, Ty też przezywasz historię już po raz tysięczny, wyrzucając sobie, lub komuś innemu coś co bardzo wpłynęło na Twoje życie, zostań ze mną koniecznie.

💥Poszukamy lekarstwa na tę straszna chorobę, jakim jest brak przebaczenia💥

A teraz kilka faktów, popartych oczywiście badaniami naukowymi.

Wybrane skutki braku przebaczenia:

Ciągły stres prowadzący do wypalenia emocjonalnego i fizycznego

Kiedykolwiek odczuwamy przedłużający się stres lub napięcie i zmagamy się z długotrwałym gniewem, podwyższony poziom hormonów ma wpływ na serce, układ nerwowy i odpornościowy organizmu, co w konsekwencji czyni nas bardziej podatnymi na nowotwory. Objawami tego we wczesnej fazie są bóle głowy, skurcze mięśni, problemy ze snem, trawieniem, wrzody oraz oczywiście depresja. prof. Dominika Dudek, kierownik Katedry Psychiatrii i Kliniki Psychiatrii Dorosłych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, tak mówi o depresji.

"Depresja jest największym zabójcą wśród zaburzeń psychicznych. Szacuje się, że 15 proc. osób z chorobami afektywnymi, w tym z depresją, popełnia samobójstwo. - Kobiety częściej podejmują próby samobójcze, a mężczyźni częściej popełniają samobójstwo. Mężczyźni wybierają bardziej skuteczne metody samobójstwa, u nas najczęściej się wieszają, a w USA strzelają do siebie z broni palnej. Kobiety częściej się trują się lekami, co sprawia, że łatwiej jest je odratować "– wyjaśnia prof. Dudek.

Brak otwartości na innych.

Ciągłe obciążanie innych swoimi problemami.

Niewrażliwość na zranienie innych.

Nadmierny lęk na sytuacje niezagrażające.

Utrata pogody ducha, zamykanie się w żalu.

Utrata równowagi, siły i optymizmu życiowego.

Moim celem w tym artykule, nie jest dołowanie osób które poczucie krzywdy pielęgnują od lat. Moim celem jest pokazanie, że brak przebaczenia, naprawdę ma realny wpływ na życie.

Skłamałabym pisząc, że przebaczenie jest banalnym procesem, bo gdyby tak było, wcześniejsze punkty nie miałyby znaczenia.

No dobrze, czas zastanowić się nad rozwiązaniem.

W literaturze można wyróżnić można dwie koncepcje przebaczenia.

Przebaczenie jednostronne i dwustronne.

Wybaczenie rozumiane jako proces jednostronny dotyczy stanu wewnętrznego człowieka i prowadzi do uwolnienia się od poczucia krzywdy i pragnienia zemsty. Najczęściej rozumiane jest przez psychologów jako świadoma decyzja uwolnienia się od goryczy i rezygnacji z zemsty . Jest to wybaczenie „w sercu” .

Przebaczenie jednostronne jest sekwencją czterech faz przebaczenia :

1. Faza odkrywania pozwala uświadomić sobie ból emocjonalny, skutkujący poczuciem krzywdy. Do charakterystycznych doznań należą: gniew, wstyd, nienawiść, żądza zemsty, rozgoryczenie, rozżalenie czy poczucie zawodu oraz poznawcze próby ataku w formie ciągłego powracania w wyobraźni do raniącego wydarzenia;

2. Faza decyzji polega na przemianie serca i uzyskaniu nowego wglądu. Osoba otwiera się na poszukiwanie przebaczenia jako możliwości wyjścia z trudnej sytuacji i wyraża zgodę na przebaczenie krzywdzicielowi;

3. Faza pracy obejmuje proces poznawczego przeformułowania, czyli zmian w postrzeganiu działań sprawcy krzywdy. Osoba skrzywdzona dostrzega szerszy kontekst zdarzenia, naciski, którym podlegał sprawca, oraz historię jego osobistego rozwoju warunkującą jego działania, co ułatwia jego zrozumienie (nie ma to jednak na celu usprawiedliwiania sprawcy)

4. Faza wychodzenia to przebaczenie odczuwane jako poczucie zmniejszania się negatywnych uczuć, a czasem zwiększania się uczuć pozytywnych względem krzywdziciela, prowadzące do poczucia wewnętrznego, emocjonalnego uwolnienia.

Bardzo podoba mi się to co opisuje także Jerzy Mellibruda polski psycholog i psychoterapeuta, profesor w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.

Przebaczenie jednostronne traktując jako proces uświadomienia sobie doznanej krzywdy i poradzenia sobie z emocjami lęku, gniewu, smutku i bezsilności. Jest to sekwencja spotkań z wewnętrznym doznawaniem tych emocji, która prowadzi człowieka do poszukiwania lepszego miejsca w świecie i porządkowania wartości.

Z lękiem należy się

✔oswoić,

✔spotkać,

✔cierpieniu nie można zaprzeczać,

✔gniew należy wyrazić werbalnie, aby się nie kumulował i nie prowadził do agresji.

Zdaniem polskiej psychoterapeutki Ewy Woydyłło, proces przebaczenia rozpoczyna się od zrozumienia przez ofiarę doznanej krzywdy i od powolnego dochodzenia do w pełni świadomej decyzji o przebaczeniu.

Skutkiem takiej decyzji jest wyłonienie się nowego „ja”.

Proces ten zawiera następujące etapy:

1. nazwanie krzywdy;

2. rozpoznanie zmian spowodowanych przez krzywdę (co krzywda zmieniła);

3. określenie stopnia zniszczeń w osobowości (ile krzywda wywołała szkód);

4. rozmowę o krzywdzie z krzywdzicielem lub kimś obiektywnym (obiektywizacja punktu widzenia);

5. uznanie krzywdy za własną (bez bagatelizowania, tłumienia czy wypierania);

6. uznanie odpowiedzialności sprawcy

7. wyrównanie rachunków (np. przez uznanie sprawy za zamkniętą lub przez ukaranie krzywdziciela);

8. odzyskanie poczucia wolności i mocy

Mam nadzieję, że dziś zachęciłam Cię do tego, żeby przyjrzeć się sobie, jeśli masz trudności w przebaczeniem.

Jak czytasz, przebaczenie jest możliwe, niesie za sobą ogromną zmianę. Zmianę na nowy, lepszy kierunek życia. Zmianę na nowe, radosne życie, zmianę na fajne, wartościowe chwile.

Drogi czytelniku, jeśli czytając ten tekst, poczułeś, że nadszedł Twój czas uwolnienia się z tego ogromnego ciężaru, ale wiesz, że samemu nie dasz rady przeprowadzić się przez ten proces, nie miej oporów, żeby skorzystać ze wsparcia specjalisty

Daj sobie szansę na wolność.

Pożegnam Cię dzisiaj hasłem którego jestem autorką .

Życie może być proste, łatwe i przyjemne, o ile sobie na takie pozwolisz.....

Życzę Ci pięknego radosnego dnia.